انقلابی هستیم و نیستیم...
پیرامون انقلاب اسلامی مطالب فراوانی توسط افراد مختلف به تحریر در آمده است،اما در این مطلب سعی براین است تا از پنجره ای به انقلاب نگاه شود که کمتر به آن توجه شده است!
در مقدمه ی مطلب نگاهی اجمالی به واژه انقلاب و هدف انقلابیون ایران می اندازیم.
انقلاب به واقع نوعی خروش و قیام است بر علیه وضع موجود برای رسیدن به شرایط و اوضاع مطلوب!هر انقلابی که در طول تاریخ صورت گرفته دارای ریشه های مختلفی بوده است،انقلاب اسلامی ایران هم از این قاعده مستثنا نیست و دارای ابعاد گوناگونی است که برای بقا و ادامه ی مسیر باید همین ارزشها را که مردم برای آن انقلاب کردند حفظ کند!ریشه های انقلاب اسلامی را می توان در سه دسته ی بزرگ تقسیم بندی کرد:
اولین ریشه ی شکل گیری انقلاب ماهیت اقتصادی آن است،در واقع مردم از بی عدالتی و تبعیض به ستوه آمده و دیگر تاب تماشای شکاف طبقاتی را نداشته اند و تصمیم گرفته عملاً وارد میدان شوند و حقوق پایمال شده ی خود را باز پس گیرند.
دومین ریشه را برای انقلاب اسلامی میتوان آزادی خواهی و استقلال طلبی مردم دانست،زیرا بشر همواره دنبال آزادی است تا خود در سرنوشت اجتماعی و سیاسی خودش دخالت کند!در جامعه ای که آزادی نباشد رشدی صورت نمی گیرد،استعداد ها کشف نمیشوند،عده ای همیشه محکوم و عده ای همیشه حاکم باقی خواهند می ماند،آزادی خواهی تزریق هویتی بود به رگ های خشک شده ی تمام دنیا چرا که بدون آزادی ،خلقت معنایی ندارد!انسان آمده است با آزادی تصمیم بگیرد،مسئولیت بپذیرد و استعدادهایش را شکوفا کند در نتیجه اسقلال و آزادی دو مطالبه ی بزرگ انقلابیون به شمار می رفت!
ریشه بعدی انقلاب که به مبارزات تحرک می بخشید و در واقع نوعی کاتالیزگر به شمار می رفت،ماهیت اسلامی به معنی معنوی آن است!یعنی اگر مردم رفع تبعیض و عدالت می خواستند آن را در سایه ی اسلام طلب میکردند!اگر دنبال آزادی بودند آزادی در حیطه ی اسلام مد نظرشان بود،هم چنین اگر استقلال میخواستند بر اسقلال اسلامی پافشاری میکردند!
پس از طرح این مقدمه ی کوتاه به اصل مطلب می پر دازیم:
پس پیروزی انقلاب اسلامی چارچوب یک نظام اسلامی یا به تعبیری همان سخت افزار اسلامی آن شکل گرفت و ما توانیم ادعا کنیم که الان نظامی داریم با ساختار اسلامی! اما پس از گذشت 34 سال از انقلاب اسلامی هنوز این نظام اسلامی از درون، اسلامی نشده و مشکل نرم افزاری در بطن نظام کاملا محسوس است.البته ناگفته نماند که حرکت نظام در طی این مدت در جهت رسیدن به این مهم بوده است اما نقاط ضعف بسیاری هنوز به چشم میخورد!به تعبیر امام خامنه ای (روحی له الفدا):ما حکومت اسلامی داریم اما دولت اسلامی نداریم! (منظور از دولت، هیئت حاکم است نه صرفاً قوه ی مجریه!)
همیشه دشمنان انقلاب ها در صدد این بوده اند که انقلاب ها را از درون تهی کنند در حالی که از انقلاب فقط ظاهر آن باقی بماند. به واقع دشمن همیشه دنبال این است که مفاهیم را وارونه کند به طوری که ظاهر و باطن انقلاب یکی نباشد، یعنی مردم انقلابی باشند و نباشند!مردم پای آرمانها باشند و نباشند!
دشمن اگر بتواند در انقلاب اسلامی ما مفاهیم بلندی چون آزادی،ایثار،عدالت،استقلال،آرمان خواهی ،و... را وارون کند و ارزش را به ضد ارزش تبدیل کند توانسته است انقلاب را از بُعد نرم افزاری به اضمحلال بکشاند! بماند که برای رسیدن به این هدف شُوم تاحدودی موفق هم شده است!! وقتی در بین بعضی اقشار از ایثار و عدالت به عنوان رویای جهان سومی یاد میشود یعنی دشمن توانسته است قشری را به تسخیر خود درآورد! کما اینکه فقر نرم افزارِ اسلامی ،گریبان گیر انقلاب کبیر رسول الله (ص)هم شد و مردم پس از رحلت آن بزرگوار به دوران جاهلیت بازگشته و با حمله به خانه ی جانشین رسول خدا نشان دادند که از نهضت پیامبر فقط جسم و ظاهری بیشتر باقی نمانده و مردم در ظاهر مسلمان هستند اما در باطن تهی و پوچ!جمله جناب سلمان (ع) در ماجرای ثقیفه بیانگر همین موضوع است که ایشان خطاب به مردم فرمودند:کردید و نکردید! یعنی ای مردم انقلاب کردید اما از آن نگه داری نکردید!از آرمانها دَم زدید و آنها را محقق نکردید و آرمانها را در حد یک شعار نگه داشتید!
امروز که 34 سال از انقلابی که مایه ی فخر تمام آزادگان در طول تاریخ بشریت بوده و خواهد بود میگذرد چه اقداماتی پیرامون شکل گیری درون مایه ی نظام اسلامی انجام گرفته است؟
یکی از آرمانهای انقلابیون عدالت اجتماعی و رفع تبعیض بوده است،آیا تاکنون به این مهم دست یافته ایم؟الان جامعه ی ما طبقاتی هست یا نه؟آیا عده ای برای رسیدن به قدرت از رانت های حکومتی استفاده نمیکنند یا میکنند؟آیا برابری و برادری بین ما وجود دارد؟و...؟و...؟و...؟
اینها سوالاتی است که پاسخ های بسیار روشنی دارد،پاسخ هایی که نشان می دهد انقلاب ما هم از درون، مایه ی چندانی ندارد و این خطر بزرگی است که انقلاب را تهدید میکند!
ما مسلمانان در طول تاریخ حوادث تلخ زیادی را تجربه کرده ایم و چه ضربه ها که از تجمل گرایی عده ای و گرسنگی عده ای بیشتر نخورده ایم!
مردم مسلمان و انقلابی آندلس شاید هیچ گاه فکر هم نمیکردند که امپراطوریشان اینچنین به گِل بنشیند!و انقلاب عظیم شان در اروپا با توطئه های مختلف دشمن از دست برود!در آندلس عللی چون تفرقه در طبقه ی اعیان بر سر قدرت،نارضایتی قشر ضعیف جامعه از امتیازات طبقه ی اعیان،تعقیب ،دستگیری و شکنجه آزادی خواهان وعدالت طلبان،وضعیت نابسامان اقتصادی و... سبب از بین رفتن این انقلاب اسلامی شد و اگر قرار باشد ما از تاریخ عبرت بگیریم این عوامل بَسی جای تامل دارد!
ابن خلدون نظریه ای پیرامون حکومت ها دارد و عمر هر حکومت را به پنج دوره تقسیم میکند:
اول ،دوره ی پیروزی و کنار زدن سایر قدرت ها! دوم،دوره ی تثبیت فرماندهی و به انحصار در آوردن قدرت برای گروهی خاص! سوم،با حفظ خود کامگی سعی میشود با تقلید از سایر دولتها به تجمل گرایی و آسودگی روی آورده شود و گروهِ دارای قدرت سعی در استفاده از میوه های انقلاب و مصادره کردن آن دارد!مرحله چهارم،دوره ی چپاول بیش از پیش اموال محرومین و بهره بری بیش از پیش از بیت المال است! و مرحله پنجم،دوره ی انحطاط و زوال حکومت است که دیگر ناتوان شده و از پای افتاده است!
اینکه انقلاب ما در کدام مرحله به سر می برد محل بحث ما نیست،چیزی که اینجا اهمیت پیدا میکند این است که امام خامنه ای (روحی له الفدا) دهه ی چهارم انقلاب را دهه ی پیشرفت و عدالت نامیدند!یعنی باید به سمتی برویم که عدالت اجتماعی در جامعه حاکم شود چرا که اگر جز این باشد خداوند تضمینی برای حفظ این اتقلاب به کسی نداده است!(به قول حاج سعید قاسمی چک سفید امضا برای حفظ انقلاب نداریم).
اما ما میراث دار انقلابی هستیم که طبق گفته ی رهبرش دست الهی پشت تمام اتفاقات آن حس میشود،میراث دار انقلابی هستیم که چه خون هایی در طول تاریخ برای به وجود آمدن آن ریخته نشد و می توان ارزشمندترینِ این خون ها را خون حسین بن علی دانست که در سال 61هجری در صدد تشکیل همین انقلاب بود! حال که قرعه فال به نام ما زدند و این ماموریت خطیر به ما مُحول شده و ما مامور به صیانت از انقلابیم هرگز از پای نمی نشینیم و به عالم نشان میدهیم که وقتی آقا روح الله می فرماید مردم ما از مردم عهد رسول الله بهتر هستند یعنی چه؟
به امید آن که این انقلاب را به دست صاحب حقیقی آن برسانیم